Wat was voor jou de impact van de diagnose?
Op 23-jarige leeftijd stond ik samen met mijn vriend op het punt om een huis te kopen. Dit was een spannende tijd, maar werd overschaduwd door enkele uitdagingen waar ik mee te maken kreeg. Bij het aanvragen van een schuldsaldoverzekering werd ik geweigerd door drie verschillende banken. Deze afwijzingen waren moeilijk te verteren en zorgden voor bezorgdheid over onze financiële toekomst.
Naast deze financiële zorgen speelde ook het feit dat ik geen kinderen kan krijgen vanwege een ziekte een belangrijke rol in onze gesprekken. Dit was een onderwerp dat mijn vriend en ik serieus moesten bespreken en waar we samen mee moesten omgaan.
De diagnose van mijn ziekte was een keerpunt in mijn leven. Ik kon gedurende zes maanden niet werken als verpleegkundige en toen ik eindelijk weer deeltijds aan de slag kon, gooide de COVID-19-pandemie roet in het eten, waardoor ik opnieuw een jaar thuiszat. Dit was een ontzettend moeilijke periode, vooral omdat ik als jong persoon niet mocht werken en mijn leven daardoor op zijn kop stond.
Gelukkig is nu alles weer op zijn plooi gevallen en heb ik mijn weg gevonden. Maar het heeft heel wat zoekwerk en aanpassing gevergd, dingen waar mensen zonder ziekte vaak niet bij stilstaan. Ook fysiek is het een zoektocht naar wat haalbaar is, maar ik ben dankbaar dat de medicatie die ik neem goed werken voor mij. Hierdoor kan ik nog steeds de alledaagse dingen doen en zelfs op wandelvakantie gaan, zij het zonder rugzak en op een rustiger tempo, vooral bij beklimmingen.